Dæmisaga úr íslenska hlutabréfabraskinu.....!

Ég  fæ lánaðan 1m. hjá Jóni á 2,5% vöxtum, ég endurlána þessa millu til Gunnu á 5% vöxtum, eftir 3 mánuði verð ég gjaldþrota og get þ.a.l. ekki greitt Jóni lán mitt til baka, en þar sem ég á stóran og sterkan frænda læt ég hann fá skuldabréf Gunnu og bið hann um að sjá til þess að hún greiði tilbaka með vöxtum það sem ég lánaði henni. Þannig að eftir x tíma stend ég uppi með 1.milljón + vexti sem ég þarf aldrei að greiða tilbaka afþvi að ég  fór á hausinn muniði.....

....já og ekki má gleyma því að Gunna notaði þessa milljón til að kaupa hlutabréf í mér sem svo urðu verðlaus daginn sem ég fór á hausinn, fyrir utan að lánið var í Evrum!

Lánið er tekið í Júlí á genginu 118 kr. Í dag er evran á 173, þannig að höfuðstóllinn hefur hækkað um ca. 47%

Þannig að Gunna þarf að borga um 1,5 millj. + vexti fyrir að fjárfesta 1 milljón í mér (af því ég sagði Gunnu að þetta væri örugg fjárfesting) sem að tapaðist skömmu síðar, þegar upp er staðið er Gunna 2,5 milljónum fátækari fyrir vikið.

Þessi saga er tilbúningur en því miður að  þá er sannleikurinn sá að ekki ósvipað hefur hent ansi marga sem létu glepjast af gylliboðum og loforðum „gömlu“ bankanna.

Hvaða réttlæti er í því að banki sem tapar hlutafé almennings og þarf ekki að standa reikningskil á því gagnvart hluthöfum, getur haldið áfram að innheimta af sömu aðilum fullum fetum síhækkandi húsnæðislán og önnur lán.

Dæmi A leggur 5 millj. í sjóð 9 í Glitni, eftir hrun og e-ð uppgjör fær hann til baka 4.25m þ.e. hann hefur tapað 15% ætti Glitnir þá ekki að niðurskrifa útlán sín til mannsins um 15%......?

Hækkun á Wall Street